Kapłanka w Bieli - ogólne wrażenie

Rachel

Przeczytałam 2/3 "Kapłanki w bieli" i muszę przyznać, że jestem nieco rozczarowana. Pani Canavan uczyniła ze swojej książki "Harlequin'a" przeplatanego scenami z "Piły" i relacjami z sejmu Razz

.
Dobra, miłość jest ważna, piękna itp., ale czy Romeo i Julia (czytaj: Tryss i Drilli), Tristan i Izolda (czytaj: Auraya i Leiard) oraz wiedźma, która staje się ulicznicą, to nie za wiele?
Następnie mamy Pentadrian, nie jakich cudzoziemców, którzy jako tako ratują fabułę.
Ciekawe były też obyczaje i tradycje różnych krajów. Ale kiedy Biali obradowali to na prawdę miałam przed oczami relacje z sejmu, a wielką fanką polityki nie jestem.
Mimo to nie wypięłam się jeszcze na tę książkę, bo ma być jeszcze jakaś wojna, może ona wniesie coś ciekawego.

Ogółem martwię się o panią Canavan, czy nie napisze już nigdy tak dobrej trylogii jak TCM?

Ankeszu

Widzę że mamy podobne odczucia Smile

po Kapłance byłam mocno... Zeschizowana, to znaczy negatywnie, wrażenie było złożone i nieprzyjemne. Hah, tak jak to ujęłaś, wątki miłosne; polityka (czy też minipolityka); Emerahl; wojna - przeplata się to cholernie nieproporcjonalnie i człek świra może dostać, czytając to. Mając ledwie dwoje głównych bohaterów (w Gildii Magów Cery i Sonea, w Nowicjuszce Dannyl i Sonea) miało się czasem poczucie "a przemińże Soneo szybciej, jestem ciekaw co u Dannyla" or sth similar. A tu... Brrr.

Rachel

Wiesz, ale ja nie bez przyczyny podałam takie przykłady jak Romeo i Julia Smile

.

Romeo i Julia (Tryss i Drilli) pokłócone rody, rodzice nie zgadzają się na ślub.
Tristan i Izolda (Auraya i Leiard) zakazana miłość, ona jest ważniejsza (hierarchia) od niego

Tylko do naszej uroczej wiedźmy nie miałam porównania Razz

.
Mimo wszystko twierdzę, że szczegółowe opisy można było pominąć. Trudi nie musiała opisywać każdego spotkania: klienta z Emerahl.

TCM rządzi! Tak to podsumuję Smile

.

chichots

No widzicie, a ja będę Ery bronić. Wink

Trudi ma to do siebie, że bardzo dokładnie wszystko planuje z dużym wyprzedzeniem i trochę mija się z celem ocenianie calej trylogii nie przeczytawszy nawet do końca pierwszego tomu.

Rozkręca się trochę długo, ale jeśli się przyjrzeć to Gildia Magów też się dłuży.(*Siriusly* przez jakieś 4/6 książki magowie szukają Sonei, a potem przekonują, że nie są tacy źli, by przez ostatnie hmm, powiedzmy 200 stron coś się zaczęło dziać. Z Nowicjuszką nie jest lepiej...)
Za to w Kapłance w Bieli jest zdecydowanie więcej wątków i jak dla mnie były one miłym urozmaiceniem. Ba! uważam że były rozłożone proporcjonalnie i każdemu wątkowi poświęcono podobną ilość uwagi. Nie czułam także tego rozbicia, bo każdy wątek z osobna był dla mnie interesujący. Faktycznie jak przeskakiwałam na inną osobę, to jęczałam "jeeeeszcze nieee, ale co daaalej...~?" jednak tak miałam przy każdym "przeskoku". Wink

Żaden wątek nie zdominował powieści, dzięki czemu akcja jest wartka i wciągająca.

Pikantniejsze kawałki mnie nie oburzyły/zniesmaczyły/czy co tam jeszcze. Byla to dla mnie mila odmiana po grzecznej TCM. Bądźmy szczerzy, nie było tego aż tyle, a seks jest, był i będzie w życiu człeka. Dlaczego by go pomijać?
Pomysł z burdelem uważam za dość przewrotny i niekonwencjonalny.
Wątki miłosne... toż bez nich nie można się obejść. XD
I nie bądźmy tacy surowi dla klasyki. Przecież w TCM motyw nieszczęśliwych kochanków pojawił się podwójnie, a nawet potrójnie. Dannyl/Teyand, bo związek homoseksualny. Dorrien/Sonea, ona musi go odrzucić. Akkarin/Sonea, już w mniejszym stopniu, ale poruszono na króciutko kwestię wieku i pozycji mistrz-uczeń.
Auraya/Leiard może faktyczni pod pewnymi względami jest podobny do Tristan/Izolda, ale jak dla mnie jest ładnie napisany, a już zdecydowanie broni się później, jak poznajemy historie Leiarda i przyszłość jaką zgotowała mu Trudi
*niah niah niah*
Miłość Tryss i Drilli ładnie się przeplata i łączy z wątkiem budowania uprzęży, która następnie współgra z wątkiem wojny. Wszystko się pięknie klei.
Tak jest zresztą z masą innych drobnych motywów i wątków, które w pierwszej części mogą wydawać się sztampowe i bez sensu, a nabierają znaczenia dopiero później.

Co do scen z "Piły" to chyba żem ślepa, ale jakoś ich nie widziałam. A może jestem już znieczulona? XD

Polityka, polityka ckliwa dynamika...
Mi się podchody polityczne, zagrywki i manewry wojskowe bardzo podobały. Zawsze intrygują mnie takie gry, słowne aluzje. Inny rodzaj tańca, z tym że ten może się źle skończyć... na przykład wojną. xP

Nadal uważam całą Erę Pięciorga za krok do przodu w dorobku Trudi i moim zdaniem warsztatowo i fabularnie przewyższa TCM.

Edit:
pozwolę sobie zacytować fragmenty recenzji z którymi się zgadzam w pełni: (:

Cytat:

Głęboko wierzę, że Trudi jest w stanie wymyślić coś więcej [to o głównych bohaterkach Trudi]. Prawdę mówiąc, widać to już w „Kapłance w bieli” choćby po znaczącym przesunięciu akcentów. Dzieje się więcej niż poprzednio, a to, co się dzieje, następuje szybciej, dynamiczniej i… w pewnym sensie brutalniej. Obok wielkiej polityki i wojny nie brakuje, rzecz jasna, miejsca dla miłostek i romansów, które w zgodzie z autorskim profilem kładą się w poprzek konwenansom…W typowy dla prozy Canavan sposób splatają się równoległe wątki, a fabuła podąża, prócz Aurayi, także za kilkoma innymi bohaterami, którzy swoimi czynami i przemyśleniami rysują dodatkowe płaszczyzny zdarzeń i gmatwają (w pozytywnym sensie) zbędną klarowność akcji. Dobre i obfite dialogi prowadzone przez ciekawie, choć nie rewolucyjnie nakreślone postaci, ułatwiają kontakt z tą – bądź co bądź – grubą książką. Warsztat literacki autorki jest niemal bezbłędny.

Rachel

Dobra może przesadziłam z tymi scenami z "Piły" (naoglądałam się anime i mi się pomieszało Razz

). Ale nadal ta książka do mnie nie przemawia Razz

.

Ankeszu

Cytat cytatu:

chichots

Ankeszu

Przeczytałam sobie w ramach wracania do dawnych lektur Erę Pięciorga. Podtrzymuję swe zdanie, że pierwsza część jest najgorsza. ^^

Najmniej się dzieje, jest najbardziej rozwleczona, ma wiele wątków a w sumie jest dosyć jednostronna (pominięto stronę Pentadrian, których reprezentantów mamy w następnych częściach). Jest tu też jeszcze dość mało intryg, Leiard irytuje, Biali zachowują się sztampowo. Czuję lekkie niewyważenie naiwności uczuć i polityki, założeń - z jednoczesną obecnością erotyki i przemocy.
Jedyny plus - zgrabnie wprowadza w wątek nieśmiertelnych. No i zaczyna nie najgorszą, w sumie, trylogię.

Shikkara

pomimo wielu negatywnych stron tej powieści, chętnie skuszę się na lekturę "Kapłanki...". sądzę, że każdą trylogię spotyka Klątwa Pierwszej Części, jak ja to nazywam Very Happy

. tzn. pierwsze części zwykle są nudne (stopniowe wprowadzanie bohaterów, przedstawianie obecnej sytuacji, bla bla bla). Później dopiero zaczyna cokolwiek się rozkręcać. Klątwa spotkała tak samo Trudi jak i na przykład inną autorkę fantasy Cornelię Funke. "Atramentowe Serce" nie jest zbyt porywające, lecz kolejne części to wyśmienity kąsek. Smile

anntonia

To ja powiem, że jestem w takim razie dość nietypowa, ponieważ "Era Pięciorga" podobała mi się znacznie bardziej od "Czarnego Maga". Nie wiem dokładnie z czego to wynika, ale świat "Ery" mnie urzekł i zaczarował. Być może dlatego, że w "Czarnym Magu" sama Sonea mnie lekko irytowała. A w "Erze" postacie były moim zdaniem dojrzalsze, a ich historie ciekawsze i mniej oczywiste.